Met een portie whisky en vertier
Sinds ze vijf jaar geleden hun camper kochten en aansloten bij Pasars Camperclub Teuten trekken François en Elly er meer dan ooit op uit. Vaak voor een weekend, als het kan voor een langere reis. Hun Grand Tour door Schotland bereidden ze tot in de puntjes voor. Ze kunnen eindeloos vertellen hoe ze van die reis genoten.
Aantal dagen
25
Afgelegde weg
2.870 km met de camper
1.020 km met de Vespa
1.100 km met ferries
Reisbegeleiders: François Loyens (59) & Elly Oyen (59)
Met de kinderen gingen ze wel vaker kamperen, maar altijd in een huuraccommodatie. ‘Ik had geen zin in een caravan achter mijn auto’, zegt François, ‘ook al werkte ik tien jaar voor een constructeur.’ Later reisde het koppel verder weg. ‘Afrika, Azië, de Verenigde Staten en Costa Rica’, vertelt Elly. ‘Terug thuis liepen we tegen een kanjer van een jetlag aan en lieten de kinderen weten dat ze op eigen benen wilden staan. Dus maakten we andere vakantieplannen.’
Vijf jaar geleden huurden ze bij wijze van test een motorhome voor een vakantie in de Elzas. ‘Maar het regende pijpenstelen, dus zijn we meteen doorgereden naar de zon. We kwamen uit in de Camargue’, herinnert François zich. ‘Heb je het ergens niet naar je zin, dan trek je gewoon verder. Zo hadden we meteen een camperbonus te pakken.’ Een jaar later kochten ze de Carthago en werden ze meteen lid van de Kampeerclub Teuten. Zo ontmoetten ze snel andere kampeerders.
Een maidentrip naar Luxemburg en meerdere weekenduitstapjes later wilde het koppel naar Noorwegen. ‘We houden vooral van de natuur, van lokale producten en marktjes’, vertelt Elly. ‘Als we naar een stad gaan zullen we zelden een museum bezoeken. Dus leek Noorwegen ons ideaal, maar vrienden en familie stelden voor eerst Schotland te bezoeken. Omgekeerd zouden we Schotland toch wat minder vinden, hoorden we. Achteraf bekeken twijfelen we daaraan. Al kunnen we niet vergelijken, want door corona hebben we de reis naar Noorwegen al twee keer uitgesteld.’
Elly en François bereidden zich gedetailleerd voor. ‘Een neef van me was er al heel vaak geweest. Hij zette ons op weg’, vertelt Elly. ‘Maar uiteindelijk gingen we best systematisch te werk. Hoeveel vakantie kunnen we nemen? Wanneer? Wat willen we zeker doen? François houdt van fotograferen en verdiept zich in de whisky’s. Ik wou absoluut border collies in actie zien en de Highland Games meemaken. En dan begin je te puzzelen.’
François valt haar bij: ‘We hebben ook veel opgezocht via het internet. Dan val je vaak op onooglijke adresjes die helemaal top blijken. The Oyster Shed op Skye bijvoorbeeld. Zag er buiten echt groezelig uit, stonk naar rotte vis, maar een keer binnen viel het reuze mee. En we aten er de beste oesters.’ Om tijd te winnen kozen ze voor de overzet IJmuiden-Newcastle. ‘Je slaapt aan boord en arriveert ’s ochtends op een uurtje rijden van de Schotse grens’, aldus François. ‘Aan boord kan je ook dineren en ontbijten. Dat maakt de meerprijs verantwoord.’
Aan hoofdstad Edinburgh kan je moeilijk voorbij. Ze bulkt van de geschiedenis en historische monumenten. Van kasteel tot kathedraal, van het imposante parlementsgebouw en het Royal Museum tot de Royal Mile. ‘Als je iets gaat bekijken, kies dan voor de Honours of Scotland, de Schotse kroonjuwelen in het kasteel’, tipt François. De kroon, de scepter en het zwaard werden voor het eerst gebruikt bij de kroning van Mary Queen of Scots in 1543. Elly vond dan weer haar gading op de zaterdagse boerenmarkt vlakbij. Ook aan de Kelpies houdt ze mooie herinneringen over. ‘Het is een kunstwerk, even buiten Edinburgh, dat twee hele grote paardenhoofden voorstelt. Kelpies waren de Schotse werkpaarden die de schepen voorttrokken langs kanalen en waterwegen. Dit is een indrukwekkend eerbetoon aan hun labeur.’
Doen ze dat allemaal met de motorhome of nemen ze het openbaar vervoer? ‘Nee, we hebben twee elektrische vouwfietsen en een scooter in de garage van onze camper’, zegt François. ‘We proberen ook weg te blijven van stadscampings en kiezen altijd voor een camping iets verderop. Daar heb je meestal meer plaats. En met zijn tweeën op de Vespa geraken we ook overal. De fietsen hebben we nauwelijks gebruikt. Daar zijn de Schotten helaas niet op voorzien.’
Het was geen makkie om ze te vinden, maar uiteindelijk ontdekten François en Elly in St Andrews toch een Highland-Gamestoernooi dat in hun vakantieplannen paste. Tegelijk een meevaller, want ze waren zowat de enige toeristen. Dat er ook wielrennen – ‘met vaste pion, zonder remmen’ – en loopwedstrijden – ‘ook gemengd met wat voorsprong voor de vrouwen’ – bij hoorden verbaasde beiden. ‘Maar natuurlijk ga je voor de krachtsporten: het boomstamwerpen, gewichten gooien en kogelslingeren’, zegt François. ‘En de kilts zijn alomtegenwoordig. Zeker bij de juryleden, stuk voor stuk oudere mannen die helemaal opgedoft op de grasmat komen. Daarin zijn Schotten heel erg traditioneel en apetrots op hun land.’ Zelf was hij het meest onder de indruk van het dansen en de doedelzakmuziek: ‘Ongelooflijk hoe gemotiveerd die jongelui rondspringen. Wij begrijpen het niet zo goed, maar die dansen hebben een historische achtergrond. Je merkt het aan de forse gebaren, de gebalde vuisten en heftige gelaatsuitdrukkingen.’
Voor François was de rit door Cairngorms National Park een topbelevenis: ‘Je rijdt er over slingerende wegen door een majestueuze natuur. Schapen lopen er vrij rond, af en toe kom je langs een kasteel. En zeggen dat een groot deel van het park nog ongerept is. Hier leren Britse elitetroepen hoe ze op eigen kracht en zonder bevoorrading kunnen overleven in de natuur.’
Zelfs de Britse royals weten het nationale park te waarderen, want uitgerekend hier brengen ze de maand augustus door in het somptueuze Balmoral Castle. Dan loopt zelfs prins Charles met lange kousen onder zijn kilt door de purperen heide en is het domein even niet toegankelijk voor bezoekers. Loop je door de tuinen, neem dan ook een kijkje bij de serres en de moestuin. De koninklijke familie eet hier uitsluitend voer van eigen kweek. Duurzaam, eco en helemaal local.
In de lange aanloop naar hun Schotlandreis kreeg François de smaak van Schotse whisky te pakken en waar anders dan in de Speyside verdiep je die kennis proefondervindelijk? In de Speyside worden veel single malts gedistilleerd, de Whisky Trail voert er je langs wel acht bedrijven. Maar trop is ook voor François en Elly te veel, dus hielden ze het bij een bezoek aan het bekende Glenfiddich en de Balvenie Distillery. ‘Als je dan toch gaat, volg dan niet alleen de rondleiding, maar pik ook de proeverij mee’, weet François. ‘Zo leer je nieuwe smaken kennen en ontwikkel je je eigen voorkeuren. Al moet je wel opletten, want in het verkeer heerst een nultolerantie.’
Verrassend was het bezoek aan de Speyside Cooperage, een kuiperij waar ambachters tot op vandaag whiskyvaten maken. ‘Vaak doen ze dat met eikenhout van oude Amerikaanse vaten. Interessant is ook dat de kuipers er nog per stuk worden betaald. De vakbonden pleiten voor een eenvormig uurloon, maar de kuipers zelf werken liever per stuk want dat vinden ze beter betaald.’
Terug dieper in de Cairngorms ligt Kincraig. Daar geeft herder Neil Ross haast elke dag een demonstratie met acht van zijn border collies, een niet te missen show die bijna een uur duurt. Elly was er helemaal weg van: ‘Elke hond wordt twee jaar lang getraind. Eerst leren ze stembevelen opvolgen van de herder. Het africhten op fluitsignalen is moeilijker en vraagt nog een jaar training. Het is fascinerend om zien hoe de samenwerking tussen de honden in zijn werk gaat. De schapen opjagen, rennen, besluipen, terug gaan liggen: ze reageren meteen op elk signaal en lijken er zelf op gebrand om al dat werk te doen. Grappig is dat ze zo niet alleen schapen, maar ook eenden drijven. En als je achteraf ook nog de puppies mag knuffelen is dat ronduit zalig.’
Als het van François afhangt beginnen de Highlands pas in Inverness. ‘Tussen die stad en Fort Augustus heb je het langgerekte Loch Ness’, vertelt hij. ‘Daarboven wordt Schotland pas echt wild.’ Dat monster heeft niemand ooit gezien, maar de verbeelding wil dat die eruit ziet als een zwemmende dino met een lange nek. Toch is een zekere Steve Feltham ervan overtuigd dat Nessie er moet zijn. Al dertig jaar woont hij aan de oever van het meer in een grote caravan. Als Nessiehunter raakte hij via de BBC bekend bij een groot publiek. Sindsdien jaagt hij zijn grote droom na en leeft hij van de monsterlijke kleibeeldjes van Nessie die hij aan toeristen slijt. Voor Elly en François gaf hij niet thuis. Dus scheepten ze in voor een boottochtje op het meer richting Fort Augustus waar een reeks sassen en sluizen de pleziervaart naar en van het Caledonian Canal aan de gang houden.
Onderweg naar het meest noordelijke punt van Schotland ontdekt het koppel Dunrobin Castle. ‘Het leek niet meteen verbluffend, maar eenmaal rond het kasteel gelopen, stonden we paf’, herinnert François zich. ‘Vooral de tuinen zijn schitterend aangelegd, met een eindeloos uitzicht op zee.’ Elly wijst ook op de interieurs: ‘Helemaal ingericht naar de tijd die bij het kasteel hoort. Heel rijkelijk en chique. We vonden het geheel zelfs mooier dan Balmoral. En we hebben er genoten van een roofvogelshow.’
Voor haar was de kustrit tussen het meest noordelijke punt – John O’Groats – en Sango Sands het knapst. De grillige kustlijn, de eindeloosheid van de oceaan en de uitgestrekte heides achter de kustlijn deden dromen. Om nog maar te zwijgen van de zonsondergangen. ‘En ik ben gewoon heel graag bij het water’, zegt ze. ‘Het is ook altijd fijn om bij een meer of een riviertje te kamperen.’
Van het eiland Skye – ‘een beetje overroepen’ – onthouden Elly en François vooral het pittoreske Plockton, een mooie wandeling naar de vuurtoren van Neist Point en de beroemde Talisker Whisky Distillery. Nog zo’n single malt, maar gemaakt van granen die droogden in een met turf gestookte ast. ‘Dat geeft een flink pittiger smaak en aroma. Je moet er echt voor zijn’, zegt François. ‘Ik hou er wel van. Mag ik je wat goede raad geven voor het geval je er gaat proeven? Je krijgt er ook een glas puur distillaat voorgezet, helder als water. Hou dat proevertje voor het laatst, want het heeft zo’n hoog alcoholgehalte dat je al wat daarna komt nauwelijks proeft.’
Dat ze Harry Potter achterna zouden gaan, wisten ze lang voor het begin van de reis. ‘En maar goed ook, want zelfs in januari hadden we al niet meer de beste keuze voor onze treintickets eind juni’, weet François. ‘Het werd een topbelevenis, onze rit met The Jacobite. Het is de stoomtrein waarmee Harry Potter en zijn vrienden heen en weer reizen naar het mythische Zweinstein. En hij gaat ook over het legendarische Glenfinnanviaduct. In de bocht over de Finnan kan je vanuit het raam fraaie foto’s maken van de trein en de locomotief in het landschap.’
Via het historische slagveld van Glencoe en de merkwaardige Three Sisters of Glen Coe, drie heuvels, arriveert ons duo in Oban voor een overzet naar het mooie eiland Mull. Daar kamperen ze in een uithoek bij Fidden Beach. Gewoon op het land van een boer, zonder enige luxe. ‘We genoten met volle teugen van het uitzicht, de zonsondergang, de rust en van de manier waarop Schotten relaxed met je omgaan. Wil je afrekenen voor je camperplek, dan heeft het allemaal geen haast. “Kom maar even langs als je vertrekt”, kregen we regelmatig te horen.’
Ook een boottocht naar de eilanden Lunga en Staffa stond op het programma. ‘Ik wilde de puffins – de papegaaiduikers – zien en voor François was het een mooie gelegenheid om te fotograferen’, vertelt Elly. ‘Het zijn zulke bijzondere vogels, met van die triestige ogen. Ze maken geen nesten, maar broeden in holletjes in de grond. Er leven een paar duizend van die vogels en toen wij er waren hadden ze net kleintjes. De ouders vlogen de hele dag af en aan om visjes te vangen. Die brengen ze dan naar het nest met wel vier of vijf stuks tegelijk in hun bek. Het moet een hels karwei zijn. De vogels zijn ondertussen zo gewend aan de toeristen dat je ze tot op enkele meters kan benaderen. En verder hadden ze het natuurlijk te druk met hun jongen.’
‘Van Lunga keer je terug langs het onbewoonde Staffa’, laat François noteren. ‘Daar zie je goed dat het eiland uit vulkanisch gesteende is opgebouwd. Hete lava stolt in zeshoekige zuilen, vandaar die bijzondere aanblik van de oevers.’
François wilde ook nog naar het eiland Islay, de bakermat van de turfwhisky. Maar daar stak een lekke band een stokje voor. ‘Daar stonden we, in de buurt van een boerderij op zo’n single track en verder geen mens te zien’, herinnert hij zich. ‘En al zien de Schotten er soms ruw en een beetje nors uit, in wezen zijn het vriendelijke en behulpzame mensen. Ze lieten meteen hun bezigheden vallen en probeerden ons te helpen. Toen dat niet lukte ging de boerin gewoon op het midden van de weg staan om met hooggeheven armen een kleine vrachtwagen te laten stoppen. Ze namen ons meteen mee tot bij de camper. Uiteindelijk kregen we de scooter nergens gerepareerd en zat er weinig anders op dan hem in de garage te houden. Gelukkig was het eind van de reis dan al in zicht.’
Hoewel ze voor hun laatste stop een eind buiten Glasgow kampeerden lukte het toch makkelijk om met de trein naar hartje stad te sporen. ‘Het was stralend weer’, weet Elly, ‘en Glasgow is een moderne, levendige stad. Ook al was het even wennen aan het stadsritme na de groene en natuurrijke Highlands, de verkeersvrije buurt van Buchanan Street is best aangenaam en na London zowat het grootste shoppingwalhalla. Er trekken ook elke zaterdag brassbands door de stad.’
Komen ze nog terug naar Schotland? ‘Zeker weten’, beamen ze meteen. ‘Als alles goed gaat komt er een Pasar-Intersocreis naar Schotland in 2023 en die zijn we nu al aan het voorbereiden’, klinkt François enthousiast. ‘Hier en daar zal het programma anders zijn. Misschien komt er een taptoe bij of een uitstap naar de Orkneys, maar dan laten we elders weer iets vallen. Het wordt in elk geval een reis met een niet te grote groep en met vrijheid blijheid onderweg, want onderweg in colonne rijden is geen goed idee in Schotland.’
€ 25 per persoon
Een organisatie van Intersoc/Inspired by Pasar, Haachtsteenweg 579, 1050 Brussel.
Ook interesse in een begeleide motorhome reis?
Klik hier voor meer info!
De Malibu Van is de meest populaire campervan in het premium segment. Ontdek in deze video het prachtige design, kwalitatieve meubels en rijkelijke uitrusting.
Deze Etrusco V6600 is door zijn compacte afmetingen (slechts 2,14m breed) even wendbaar als een campervan. Maar met evenveel comfort als een motorhome. De Etrusco heeft een praktische 3-pit keuken. De badkamer is moduleerbaar zodat je een volwaardige aparte douche en toilet hebt. Achteraan zijn er twin bedden. Met deze motorhome kan je ook gemakkelijk […]
Net zoals thuis beschik je in een motorhome over stromend water. Elke camper heeft dan ook een verswater- en een afvalwatertank. De verswatertank wordt meestal binnen geplaatst, onder de zithoek. Zo bevriest het water minder snel. De tank kan gemakkelijk bijgevuld worden via een luik aan de buitenkant van de motorhome. De afvalwatertank bevindt zich […]
